Beijing, het eindpunt van onze treinreis

De treinreis is ten einde, op 8 juli kwamen we aan in de miljoenenstad Beijing. Hiermee is ook ons van tevoren vastgelegd reisplan ten einde, we hebben nog ruim 7 weken om 'vrij' te besteden en naast het rondbanjeren in Beijing moeten we ook eens goed nadenken over wat we nu willen zien. Maar eerst 5 nachten hier in ons kleine maar fijne hotel.

Ons hotel ligt in wat ze noemen 'the Lake District' (het merengebied) ten noorden van de verboden stad. De Chinese naam is Shicha Hai en het is een prachtig oud stukje met vele hutongs en oude tempels. De Drumtower en de Belltower van Beijing liggen om de hoek. Ons hotel ligt midden in zo'n hutong, een klein smal straatje vol traditionele winkeltjes, cafeetjes en eettentjes in traditioneel gebouwde panden. Op loopafstand is Barstreet, deze kronkelt rond een van de meertjes en zorgt voor veel levendigheid en live muziek. Erg leuk om een rondje te wandelen.

Op maandag zijn we maar eens begonnen met het maken van plannen voor het vervolg van onze reis. We wilden wel naar Tibet. Druk aan het regelen en plannen gegaan maar gaandeweg bleek dat Tibet al een aantal weken 'dicht' is voor buitenlandse toeristen. Er is daar schijnbaar weer wat reuring, met demonstraties als gevolg, en het is natuurlijk niet de bedoeling dat buitenlandse toeristen dit zien en belangrijker nog; vastleggen op camera zodat de beelden de wijde wereld in geslingerd worden, dicht met de grenzen dus :-(
Dat dit laatste de oorzaak zou zijn, hoorden we pas later van een Nederlands gezin dat ook tevergeefs druk bezig was geweest met het organiseren van een bezoek aanTibet.
Trouwens in China zijn veel websites nog steeds niet toegankelijk. Facebook en twitter werken hier ook niet, dat is ook wel een heel snelle verspreiding van nieuws en daar zijn ze hier misschien nog niet klaar voor...

We besloten toch om China (voorlopig?) te verlaten. Het land is zo groot en bij uitstek goed te bereizen per trein... maar wij willen nu even geen treinovernachtingen meer. Ook de Chinezen zelf krijgen nu vakantie, wat grote drukte (vooral ook in de treinen) betekent.
Dus we gaan naar Korea!
(Niet dat de Koreanen geen zomervakantie krijgen en er geen Chinezen naar toe gaan, maar de afstanden zijn in ieder geval korter. Treinreisjes of bustoertjes en geen treinreizen!)
Nadat het ticket is geregeld konden we op pad in Beijing, nog 3 en een halve dag...

Als eerste liepen we zo ongeveer tegen Alwin en Susan aan die bij ons in de trein van Mongolië naar China zaten. Beijing een grote stad? We maakten een gezellig praatje en zeiden 'tot ziens' tegen elkaar :-)
Het was inmiddels al middag en we liepen zuidelijk, richting verboden stad. Voordat we daar aankwamen, liepen we eerst langs het ommuurde Jingshan park. Een leuk park met prachtig opgeschilderde tempels waarvan de grootste op een berg staat en uitzicht geeft over de verboden stad. Via de westpoort verlieten we het park richting het Beihai park, een groot park met een enorm meer dat weer aansluit op het meer bij onze Barstreet, weer bijna thuis dus en vermoeid. Het is drukkend warm en erg zweterig om door Beijing te lopen.

We wilden nog de muur bezoeken, de verboden stad en het plein van de hemelse vrede, het olympisch stadion en natuurlijk 'op de fietse' door de stad.
Dit paste allemaal wel, het stuk muur dat we gingen beklimmen en bewandelen werd het deel bij Mutianyu op ongeveer 2 uur rijden van de stad. Marleen is in juli 2007 al in Beijing geweest en heeft toen het traject van Jinsjalin tot aan Simatai gelopen. Het mooiste stuk muur (schijnt) maar ook ruim 4 uur rijden buiten de stad. Simatai zit momenteel dicht omdat het gerestaureerd wordt, Mutianyu biedt een deel authentieke muur en een deel gerestaureerde muur.
Laat het nu juist deze dag strak blauw en poepie-heet zijn... We wandelden ongeveer 3 uur over de muur, genoten van het prachtige uitzicht, moesten af en toe behoorlijk klimmen en klauteren en we kwamen Alwin en Susan tegen! Ook zij maakten een behoorlijk oververhitte indruk (net als wij ongetwijfeld deden). Na een heerlijke lunch vertrokken we weer richting stad. Eenmaal 'thuis' en gedoucht wilden we wat gaan eten maar het begon te waaien en te stormen en binnen 5 minuten, wij waren gelukkig nog in ons hotel, kwam er een wolkbreuk. De een na de ander kwam binnen in ons hotel om te schuilen en ze zagen eruit alsof ze in een zwembad hadden gelegen, zeikesnat! Na een half uurtje konden we alsnog de straat op om tussen de smakkende en roggelende (Marleen geniet van deze geluiden) Chinezen te gaan eten. We kozen de gerechten uit vanaf foto's en het leuke van uit eten in China is dat je niet voor jezelf bestelt. Je kiest gerechten uit en deze worden een voor een op tafel gezet, je krijgt beiden een leeg schaaltje of bordje en 'schept' met je stokjes op. Plateservice zoals bij ons een compleet gerecht voor jezelf op een bord, dat kennen ze niet!

Ons fietsavontuur was weer een grandioos succes :-)
Er is geen betere manier om een stad te verkennen dan per fiets. Je ziet zoveel en gaat zoveel sneller dan te voet wat in een grote stad erg prettig is. De fietsen waren best ok, voor de lengte van Bram was het wel een kinderfiets, zijn knieën kwamen boven het stuur uit. Maar de banden waren hard, de remmen werkten goed en niet onbelangrijk de bel deed het. Aangezien iedereen hier door elkaar fietst en loopt, is het handig om al bellend aan te geven dat je iemand nadert. Vooral in het donker is dat een goed middel, de fietsen hebben namelijk geen licht dus als iemand al achterom kijkt, is er een grote kans dat ze je niet zien.
Voor ons Nederlanders en als geen ander bekend met de fiets is het goed te doen in Beijing en best veilig. Opletten moet je natuurlijk altijd. Aan de ene kant is het erg handig dat fietpaden hier zo breed zijn als een autorijbaan, aan de andere kant, rijden juist hierdoor ook weer auto's op het fietspad... We fietsen kriskras door de stad, van de verboden stad en het plein van de hemelse vrede naar het olympisch park met het bijzondere vogelnest (het olympisch hoofdstadion) en het ijsblok (het stadion voor de wateractiviteiten) en weer terug naar ons hotel. Bekaf waren we maar het was leuk!

Nu op naar Seoul (soel zeggen ze hier) de volgende miljoenenstad...