Do svidaniya (tot ziens) Moskva

Moskou vinden wij, zoals in het vorige verslag al beschreven, een echte Europese metropool. Het verwerkte beton, de inwoners en de auto's in de stad hebben niets 'oostblokkerigs'. Nu blijkt dat we het toch wel wat moeten nuanceren, want bovenstaande heeft met name betrekking op het centrum van Moskou. Kom je in de allesbehalve verlaten buitenwijken dan waan je je toch in de tachtiger jaren; de luxe auto's hebben plaatsgemaakt voor barrels, de monumentale panden en eigentijdse kantoorflats voor oude Sovjet flats (grote betonnen blokken) en de mensen lopen in verjaarde kleding. Best grappig om weer eens een tot net onder de oksels opgetrokken stone-washed jeans met 'last van hoog water' te zien. Zodra we de eerste stad buiten Moskou aandeden leek het helemaal alsof de tijd heeft stil gestaan...

We verlieten Moskou op zondag 10 juni. Een mooie dag om te vertrekken want het regende de hele dag heel hard. We zijn maar een café ingedoken en tussen de cappuccino door hadden we alle tijd om de website bij te werken.

Onze trein naar onze volgende stop Vladimir vertrok om 16.45 uur. Een ritje van slechts 2 uur, dus we hadden dit keer zitplaatsen. Bij ons in het compartiment zaten een Russische dame en een oma met haar kleinkinderen. We hebben enkele woordjes en onze namen uitgewisseld op het niveau van: me Tarzan, you Jane :-) De kinderen vonden onze taal erg grappig en praatten ons regelmatig na totdat oma ze op een sommerende wijze toesprak. Hier konden we niets van maken (waarschijnlijk had het te maken met de bij oma 4 enige aanwezige 'tanden' in 4 verschillende kleuren en niet met ons gebrek aan cyrillisch) maar het was ons wel duidelijk dat de 'gesprekken' waren afgelopen....

Eenmaal aangekomen in Vladimir namen we een taxi naar Suzdal dat ongeveer een half uurtje rijden verderop ligt. Indruk van Vladimir: Tijd heeft stil gestaan! Mensen op straat in kleding die wij begin jaren '80 droegen en veel oude auto's; Lada's, Simca's, Bon(v)a's (?) en wat andere ondefinieerbare merken maar het zag er prachtig vierkant uit. Ook hier weer oude Sovjet flats, ze tekenden nogal schril af tegen de nieuwe straat waar we overheen reden. Een lachend gezicht van een kind te paard versterkte het contrast.

Suzdal
(even een stukje geschiedenis)
Het dorp Suzdal is een groot openluchtmuseum. Het behoort tot de 'Gouden Ring' en is schijnbaar het mooiste en meeste authentieke dorp uit de Tsarentijd. Het fungeerde als hoofdstad voor vele omliggende gemeenten. Nadat het dorp politiek wat minder belangrijk werd, ontwikkelde het snel tot een religieus centrum. Rond het jaar 1000 was het al bekend als pelgrimsoord, er staan meer dan 100 fraai gedecoreerde kerken en kloosters. Op een gegeven moment in de geschiedenis had Suzdal 40 kerken voor 400 families (zo, nu is iedereen weer bij).
Ook al staan er 'gewone' woningen in Suzdal, gevoelsmatig kom je om de 3 woningen een kerk tegen. De 'gewone' woningen zijn houten huisjes met heel veel sierhoutwerk (waarschijnlijk ontstaan uit pure verveling) de meesten ook minimaal 100 jaar oud, dus zo gewoon zijn ze dan ook weer niet.
Wij zouden in een traditionele stijl gebouwd hotel verblijven, stelden ons er maar niet teveel van voor, maar kwamen aan bij een prachtig hotelletje dat weliswaar in traditionele stijl was gebouwd, maar wel 1 van de weinige gebouwen die niet 100 jaar oud was :-)
Fijn!

We hadden 1 dag om Suzdal te bekijken en na al dat geloop in Berlijn en Moskou vonden we dat ook wel even genoeg. Na een ontbijt van pannenkoeken kon de korte broek aan, zonnebril en factor 50 op en aan de wandel... het nadeel van zoveel prachtige historie is dat het ook wel een erg toeristisch plekje wordt, bussen vol Russische toeristen liepen hier rond :-(

Ons was geadviseerd om een 'late checkout' te boeken omdat de trein naar het Siberische Irkutsk rond 3 uur 's nachts vertrok, het was een kleine teleurstelling dat deze late checkout inhield dat we om 18 uur ipv 12 uur onze kamer uit moesten terwijl we pas om 01.30 uur richting station zouden gaan. Gelukkig was er EK op tv, precies goed om de tijd te doden.

Net toen wij rond 2 uur in de nacht (het was inmiddels 12 juni) op het station van Vladimir aankwamen ging het onwijs stormen, onweren en gieten! Het korte stukje van taxi naar stationshal voorkwam niet dat we zeikesnat werden, wat een timing...
In de hal waren vooral rochelende en zwerverachtig mensen aan 't hangen en 't slapen, hmm op welk perron zou onze trein komen?
Wat opviel was de werkverschaffing om 3 uur in den nacht: geüniformeerde mannen (hooguit eens in de 2 jaar een bezoek aan de stomerij), beveiligingspoortjes (piep of niet, niemand doet er iets op uit) en drie dames die samen een trap aan het polijsten zijn! Werklui voldoende, maar behulpzaamheid komt niet voor in hun vocabulaire, of misschien toch de taalbarrière?

Op de gok naar een trein gelopen en warempel, het was de onze! Provodniki (Russisch voor chef treinstel) wees ons de hut. Daar zitten we dan de komende 4 dagen. De trein ziet er nieuw uit en we zijn al helemaal geïnstalleerd :-) Onze proviandkast is goed gevuld en provodniki is ook al komen stofzuigen. De samovar (op kolen gestookte heetwaterketel) zorgt voor thee, aanmaak koffie en cup a soup. Zodra de trein stopt, mogen we eruit, maar de trein rijdt verder zonder vertreksignaal... als we niet instappen hebben we een probleem: voor elk traject hebben we een apart ticket met plaatsreservering in een specifieke trein, missen we de trein dan zijn de tickets ongeldig geworden, daarnaast rijden veel treinen slechts eens per week en is ons visum voor Rusland slechts geldig voor de geplande duur van ons verblijf. Niet heel relaxed dat uitstappen dus... :-)

Op dag 1 hebben we geconstateerd dat we naast de vooral Russische treingenoten ook 2 Finnen hebben, Sami en Ville, aardige gasten met superdroge humor. :-) Ze hebben ons hun van huis meegenomen delicatesse laten proeven; gedroogd rendiervlees. Later vertelde Ville dat hij het zelf gedroogd had en het een stuk van het rendierhart was, volgens hem het lekkerste stuk :-S we hadden die middag nog wat oprispingen.

Op het moment dat dag 2 van het treinen net was aangebroken verruilden we Europa voor Azië. Jekaterinenburg, de stad die bekend is om de moord op de Romanovs (de laatste tsaar van Rusland) ligt nog net in Europa. Hier kregen wij nieuwe buren; een Hollands echtpaar (Hans en Ans) dat het er op hun 'oude' dag lekker van neemt en aan het reizen is geslagen. Ans is vroeger lerares aardrijkskunde geweest dus dan weet je het wel ;-) ze wist ons van alles te vertellen. Wel handig omdat wij zelf niet heel veel tijd hadden gehad om ons in te lezen maar de interesse er natuurlijk wel is.
Na 2 dagen treinen wilden we de noodles wel eens verruilen voor een maaltijd in de restauratiewagen. Omdat voor alle vertrektijden van treinen in heel Rusland Moskoutijd wordt aangehouden gingen wij met 'hongerige' buikjes keurig om 19 uur Moskoutijd richting restaurant, wat bleek; eten kon niet meer, want het was al 23 uur plaatselijke tijd en deze werd door de restauratiewagen aangehouden. Kokkie ging naar bed en het werd weer een cup-a-soupie voor ons.

Net voor het begin van dag 3 in de trein passeerden wij de derde grootste stad van Rusland; Novosibirsk, de hoofdstad van Siberië. Het uitzicht veranderde nog niet zo veel. Nog steeds veel groene vlakte, berkenbos en hier en daar een dorpje. Tijdens de stops kochten we fruit, een koud drankje of spannende onbekende etenswaren (van baboesjka's) op het perron. Nog 1 nacht te gaan want in de ochtend van de 4e dag kwamen we aan in Irkutsk, de belangrijkste stad van Siberië. Een stad waar 55 nationaliteiten wonen, alle universiteiten van Siberië zijn een de temperatuur op een dag makkelijk 30 graden kan veranderen.

Het treinen beviel ons prima, we hadden onze eigen toko maar je kletst toch ook veel met andere treinstel-genoten (uitgezonderd die met taalbarrière). We hadden een tijdverschil van 5 uur overbrugd tussen Moskou en Irkutsk wat onze eindbestemming was na 4 nachten in de trein. Net toen wij ons helemaal hadden berust in ons treinlot naderden we Irkutsk. Prima natuurlijk want we waren wel uitgerust en wilden graag een douche!