'Trekken' in Zuid Korea

Annyeong-haseyo! (spreek uit: Anjo H seejooooooo zoals Bruce Lee het zou uitspreken).

We gingen verder met onze ontdekking van Zuid Korea en kwamen er al snel achter dat het niet overal zo schoon en opgeruimd is als in Seoul. In de wat kleinere plaatsen (lees; zo'n 80.000 tot 100.000 bewoners) is het nog wel eens iets rommeliger. Dit houdt in: openbare toiletten zonder toiletpapier en afval op straat (wat overigens wel de volgende dag weg is). Wat telkens wel terug blijft komen zijn de merken Samsung Electronics, Hyundai-Kia en LG. Het lijkt alsof er op nationale merken flinke korting wordt gegeven, of dat deze zijn beschermd.

Vanuit Seoul gingen we met de bus naar Sokcho, een plaats aan de noord-oostkust (Japanse zee, of Oostzee zoals de Koreanen het zelf noemen) die in het verleden tot Noord Korea behoorde.
De busrit duurde een kleine 2,5 uur en kostte ongeveer €11,50. Voldoende ruime stoelen (drie i.p.v. vier in een rij) fijn voor de dikkere medereiziger en in ons geval de langbenige.
Sokcho ligt dus erg noordelijk, dit is 's avonds aan de kust duidelijk merkbaar door de lampen op het 'strand'. De lampen in het water van de vissersboten zijn er om inktvis te (lokken en) vangen, de lampen op het 'strand' om indringers vanuit Noord Korea te spotten (en ahum zonder waarschuwing te weren).

Vanuit Sokcho konden we in een half uurtje in Seoraksan Nationaal Park zijn waar we mooie wandelingen in bos en bergen konden maken. De dag van aankomst was het park gesloten vanwege de -de dag ervoor- voorbij geraasde typhoon (welke inmiddels in Noord Korea voor de nodige onrust heeft gezorgd: overstromingen, veel daklozen en zelfs mensen overleden!).

De klim de volgende dag is ons een paar dagen bijgebleven, alleen al om de zere knieën en de van spierpijn voorziene kuiten als gevolg van... We hadden geluk met het weer, na veel regen hadden we nu een erg warme dag wat overigens ook resulteerde in een zeiknat shirt.
Maar het was super mooi en de top is gehaald! Zuid Korea is erg bergachtig en deze bergen zijn op hun beurt groen, groener, groenst. Na twee nachten in Sokcho trokken we verder naar het zuiden.

Gangneung was onze volgende bestemming voor 1 nacht. Na aankomst op het busstation gingen we op zoek naar een slaapplaats in de naaste omgeving. In iedere stad zijn hier de zogenaamde 'love motels'. Juist, je kunt ze huren per uur maar ook gewoon per nacht. De kamers zijn meer dan prima en van alle gemakken voorzien; een king-size bed, mega flatscreens, meestal een pc, een bad en aparte douche, drankjes in de koeling en dan soms zelfs nog spiegels op het plafond (lastig bij het uitdrukken van puisten) en lampen in diverse kleuren! Jawel en dit alles voor nog geen 30 euro per kamer per nacht. Een stapelbed in een slaapzaal is soms maar een paar euro's goedkoper en wordt eens per week schoongemaakt en een 'love hotel' meerdere malen per dag ;-) Aanvullend ziet het hotel er aan de buitenkant ook nog eens uit alsof je in Las Vegas (of bij Moulin rouge) bent, lampen en glitters springen in alle kleuren aan je voorbij. Okay soms zijn de kamers een tientje duurder, maar dat praten we er zo af :-) Deze vlieger gaat overigens alleen door-de-week op, de prijzen zijn al behoorlijk verhoogd door de vakantie alhier, maar in het weekeind schieten deze nog hoger.
Op het strand van Gangneung was een Nederlands beachvolleybalkoppel aan het oefenen voor wereldbekerwedstrijden die ze de volgende dag moesten spelen. De meiden waren aangenaam verrast door wat Nederlands support en we maakten een praatje met ze.

En weer door!
Naar Samcheok voor een nachtje. Vanuit hier kun je in de omgeving prachtige grotten bekijken, maar wij kozen voor iets meer ludiek; het fallussenpark. (Keuze: Grot, of fallus). Ja, een piemel is een bijzonder ding (vinden ze in Samcheok) zo bijzonder dat hier een heel park vol met piemels staat! Natuurlijk hoort hier een legende bij...
Er was eens een maagd die door een visser ten huwelijk werd gevraagd. Het vreemde is wel dat hij haar op een rots in zee achterliet om zeewier te verzamelen (lokale lekkernij) want hij moest zelf eerst zijn andere vangst van die dag, de vis, aan wal brengen. (Wie doet nu zoiets?)
Toen de beste man in de haven was, stak er een storm op en kon hij de zee niet meer op om de maagd te halen.... en ja hoor, ze verdronk :-(
Sinds die tijd ging het slecht met de visserij, de rusteloze huilende ziel van de onfortuinlijke maagd joeg alle vissen weg. Tot een visser op het idee kwam om de maagd tegemoet te komen, hij ging aan de kust staan met zijn gezicht naar zee en bespeelde zijn fallus tot een hoogtepunt (vrij vertaald vanuit het Koreaans). Schijnbaar vatte de maagd dit 'gebaar' positief op want ze hield op met janken en de visvangst ging weer goed. Ode aan de piemel dus :-) Ze organiseerden hier zelfs een piemelfestival maar (helaas) is hier door veelvuldig protest van christelijke groeperingen een eind aan gekomen. Zelfs de vuurtoren in 't dorp heeft de vorm van een ... juist ja.

We trokken (!) weer door, naar Gyeongju, een soort van openluchtmuseum vol met bezienswaardigheden uit het Shilla (who the f... is...) tijdperk. Het werd inmiddels ook aardig warm in Zuid Korea, we stapten uit de bus en de 'richting de 35 graden' sloeg ons om de oren. Snel weer een lovemotel gezocht direct achter het busstation. Deze was toch veruit de mooist tot dusver, echt op en top Las Vegas-stijl. De hele straat overigens.
We gingen ondanks de hitte op pad want ook hier wilden we maar 1 nacht blijven. De bus in richting de twee hoogtepunten, een tempel en een buddha-grot die beiden op werelderfgoedlijst van Unesco staan. Het was prachtig en erg mooi gelegen, maar niet iets wat we nog niet eerder hadden gezien. De enorme molshopen, welke tombes bleken te zijn van Shilla koningen, de prachtige uitgestrekte rijstvelden en velden vol met lelies trokken toch meer onze aandacht. De volgende dag dus nog even de fiets (in een fijn ochtendtemperatuurtje van +35 graden) op om deze te bekijken voor we vertrokken richting Busan.

Busan is de strandbestemming van Zuid Korea. Het strand: Haeundae Beach, is hier breed en vol, heel vol! Samen met ongeveer 500.000 vrienden kun je hier een heerlijk dagje aan het strand vertoeven. Wij waren na aankomst vooral even druk met plannen. We wilden graag naar het eiland Jeju-Do, maar ook op korte termijn Zuid Korea verruilen voor Japan. We vonden een vlucht naar het eiland; van woensdag 25 tot zondag 29 juli zijn we op Jeju-Do.

Op Jeju huurden we twee dagen een motor. Deze leek op een brommer, maar 125 cc en dus vergezeld van de titel: motor. Het verkeer was even wennen, soms wachten ze hier wel voor een rood stoplicht en de andere keer weer niet? Wij pasten ons uiteraard snel aan en na een keer links, rechts en weer links gekeken te hebben, reden we ook maar gewoon door rood.
We vingen door de snelheid behoorlijk wat wind, wat een beetje verkoelend werkte, maar desondanks stapten we toch altijd met een natte kont van het zadel. We zagen wel veel, prachtige kleine strandjes met super helder water, vulkanen, natuurlijk de nodige tempels en ondergrondse gangenstelsels veroorzaakt door lava die niet onder doen voor onze eigen Sint Pietersberg in Limburg. We zagen ook vooral veel Koreanen die (altijd) volledig gekleed het water in gaan. Best bizar dat de dames wel in bikini op het strand liggen (niet allemaal natuurlijk) en dan een broek en jas aantrekken als ze het water ingaan.
Vanuit het hostel in Busan kregen we de tip mee om naar U-do te gaan, een klein eilandje wat op 15 minuten varen van Jeju-do ligt. Hup, wij met motor en al de ferry op om ook dit eiland te verkennen. We waren niet de enigen, vele Koreanen zoeken voor een dagje dit inie minie eilandje op. De stranden zijn hier op hun mooist en niet zo druk als op Jeju-do. We haalden net de laatste boot terug naar het grote eiland om vervolgens in het donker terug te moeten naar ons hostel. Achteraf is dat toch minder handig als je de route niet zo goed kent en blijkt dat de stad waar je verblijft toch best groot is.
We hadden 1 geluk; Marleen kent overal de weg :-)
Na twee dagen op de motor hadden we behoorlijk zadelpijn en kozen we voor de bus die ons naar het zuiden bracht. Tussen de palmbomen door zochten we hier de zee op. Natuurlijk weer samen met veel aangeklede, in gele banden dobberende Koreanen, die met zijn allen gillen als speenvarkens zodra er een golf nadert... :-)
In black pork street zochten we een van de vele restaurants op die de lokale delicatesse serveren; vlees van het zwarte varken. Op de foto's zie je dat hij inderdaad zwart was aan de buitenkant, maar zodra hij op de BBQ ligt moet je dit maar aannemen. We konden zelf kiezen welk stuk we het liefst wilden, tja... de kennis van de slagersfamilie 'De Graaf' en het Koreaanse alfabet was niet meegenomen op reis, dus op goed geluk kozen we maar wat. We denken dat het schouderkarbonade was en iets van de buik van het varken. Varkenshuid in reepjes kregen we er als extraatje van het huis bij. Op een schuine glazen plaat boven vuur konden we dit zelf (met stokjes, een tang en een schaar) BBQ-en tot het klaar was voor consumptie. De varkenshuid moest (als we het goed begrepen) klaar gestoomd worden. Verstand op nul en proberen maar. Met veel (te hete) saus ging het wel vond Bram. Daarna moest hij wel een half uur nablussen met water.
We aten uiteindelijk vooral speklap met allerlei kleine bijgerechten. Doordat de glasplaat schuin afliep, liep het meeste vet misschien wel in het bakje eronder?
Lekker was het wel.

Vlak voor onze vlucht naar het 'vaste' land gingen we nog langs een zeer populaire plek; de Yongduam Rock. Tja een zwarte rots van lavasteen waarin je met wat fantasie een drakenkop met open mond herkent. Bussen vol met Koreanen verdringen zich, wij snapten het niet zo goed. Dit lazen we later ook terug in de Lonely Planet: westerlingen snappen de hele poeha niet. Maar... 2012 is wel het jaar van de zwarte draak dus dat maakt het natuurlijk wel erg bijzonder!

Wij vlogen terug naar Busan waar we een middag aan het strand hebben vertoefd met onze 500.000 vrinden.

We laten de Koreaanse keuken met galbi, bulgogi, dakgalbi, bibimbap, bibim naengmyeon en het zwarte varken (alle deze hoofdgerechten worden altijd vergezeld door rijst, kimchi, soep en enkele bijgerechten en lepel en chopsticks) voor wat ze zijn en gaan ons wagen aan de Japanse keuken!?

Annyeong-gaseyo, tot ziens in Japan!