Kamperen en 'onthaasten' in Mongolie
Door: Bram en Marleen
Blijf op de hoogte en volg Bram en Marleen
03 Juli 2012 | Mongolië, Ulaanbaatar
Potverdikkie zeg, hier liggen we dan in onze eigen 4 persoons compleet (in Mongoolse stijl) ingerichte ger.
Het Terelj Nationaal Park is groen en bergachtig, het doet ons ergens een beetje denken aan de Alpen. Wat ons als eerste opviel is de aanwezigheid van toerisme hier. Het staat vol met ger- en toeristenkampen, na elke bocht van de slingerende (geasfalteerde) weg een nieuw kamp en dat vinden we wat jammer. Maar ons eigen kamp met maar liefst 20 gers lijkt uitgestorven...
We hebben de luxe van volpension, ontbijt, lunch en diner! We gaan de komende dagen vast wat wandelen en fietsen maar ook vooral lekker lezen en niets doen.
De verwachtingen voor het eten zijn niet al te hoog gespannen, we hebben immers wat ervaring, maar dit blijkt (na 1 lunch) onterecht. Een heerlijke kippensoep en daarna gehaktballen (op z'n Mongools) met rijst. Tijdens onze lunch kwamen trouwens wel heel veel auto's in de richting van ons kamp...
Het is gedaan met de rust, het is weekend en we worden omringd door Mongoolse gezinnen. Tja die gaan natuurlijk een weekendje naar de camping :-( Kinderen rennen schreeuwend om onze ger, jongelui lurken aan een fles 'Chinggis Khaan' Vodka en er zijn samenzweringen van verschillende families, moeten we dan toch oordoppen gaan gebruiken?
Onderweg vanuit Ulaan Baatar zijn we ook nog even langs het grote (40m hoge, zilveren) standbeeld van Chinggis Khaan gereden, de held van Mongolie, en langs 'Turtle Rock' een enorme rotspartij in de vorm van een schildpad. Lijkt verdomd goed! Dat was de sightseeing hier, nu dus vooral lekker niets.
Al snel werd Bram bij het toiletgebouw aangesproken door een dame (de ger is dan wel compleet ingericht maar het blijft een tent en dus gaat toiletteren en douchen net als op de camping) en even later stond ze voor onze ger waar wij op het trapje zaten. Haar Engels was zeker niet best maar uiteindelijk begrepen we dat ze jarig is en dat wij uitgenodigd zijn bij haar in de ger. Wij spraken af na ons (3-gangen) diner even langs te komen. Na het eten zijn we eerst even een klim gaan maken en daarna dus op zoek naar ger 21, 22 en 23, die hier niet bestaan (taalbarrière). Uit 1 van de gers kwamen wel 2 heel erg dronken mensen waggelen, juist feestgangers! De jarige Sula had ons ook gespot en trok ons mee naar binnen in de ger van haar gezin. Deze stond vol met eten en drinken en alles werd zo'n beetje voor onze neus geparkeerd. Het was erg grappig, we dronken vodka en proosten met ze mee, probeerden gesprekjes te voeren en dit alles werd door hen vastgelegd op camera. Rond 22 uur hielden we het voor gezien en gingen we naar onze eigen ger. We waren net tanden aan het poetsen toen er werd aangeklopt; Sula met haar man, dochter en zoon met cadeautjes voor ons! We waren toch wel 'friends' en ze wilden ons bedanken voor ons bezoekje.
Het is inmiddels zondag geworden, heerlijk geslapen en de zon schijnt, we trekken de wandelschoenen maar eens aan voor de stukje in de bergen hier! Toen we terugkwamen was de rust wedergekeerd op de camping, heerlijk zitten lezen de rest van de middag.
We hebben een huisdier! Het is inmiddels maandag 2 juli en ons nichtje Fem viert haar 2e verjaardag. We maakten een wandeling naar een luxer resort omdat we daar gebruik konden maken van internet. Op de weg terug liep een van de honden daar met ons mee. Steeds als er een auto langskwam, liet hij even zien dat hij toch echt sneller was dan de auto op dit soort wegen, maar daarna sloot hij zich weer bij ons aan...
Nu ligt hij heerlijk achter onze ger in de schaduw. Zodra wij in beweging komen, staat 'hond' al kwispelend naast ons en rent hij voor ons uit :-)
Dat wordt nog een moeilijk afscheid als we morgen weer terug gaan naar Ulaan Baatar. Tijdens een rondje over en om een berg werd Bram niet alleen vergezeld door 'hond', maar ook de twee honden van het resort gingen mee gekker moet het niet worden. ('Hond' mocht van ons niet binnenkomen in onze ger en voelde zich waarschijnlijk alleen gelaten door ons, hij heeft ons de laatste avond verlaten).
Mongolië zit erop!
We gaan weer treinen en verruilen Mongolië voor China :-) Wat dingen die ons opvielen in Mongolië en/of Ulaan Baatar
- Heel druk in de stad en direct buiten de stad de rust van het nomadenbestaan
- Verschil tussen arm en rijk heel duidelijk aanwezig
- Als het regent zijn de Mongolen blij, wij iets minder natuurlijk en niet in de laatste plaats omdat het water niet weg kan. Het riool (is dat er in Ulaan Baatar?) kan de hoeveelheid water niet aan en de straten en (als ze er al zijn) stoepen staan blank tot over je enkels, het verkeer wordt een nog grotere chaos!
- De straatverkopers spelen handig in op de weersomstandigheden. Als de zon schijnt, verkopen ze zonnebrillen. Regent het dan gaan de regenlaarzen en paraplu's als warme broodjes over de toonbank. Waar ze deze zo snel vandaan halen???
- In Ulaan Baatar stikt het van de karaokebars
- Wij kennen straattheater, mensen die zingen, muziek maken... Als je hier niets kunt maar wel geld wilt verdienen, neem je gewoon je weegschaal mee en dan kunnen mensen zich voor geld wegen op straat op een huis, tuin en keukenweegschaal :-)
Tot slot; we hebben ook nog een ziekenhuis bezocht in Ulaan Baatar. We hadden tijd, we hadden gehoord dat hier een zeer goed Koreaans ziekenhuis is en we wilden wel eens weten hoe het zou zijn om hier een echo te laten maken. Een uur later en bijna 13 euro armer stonden we weer buiten met goed nieuws, enkele foto's en een cd. Het gaat goed met onze kleine!
Het Terelj Nationaal Park is groen en bergachtig, het doet ons ergens een beetje denken aan de Alpen. Wat ons als eerste opviel is de aanwezigheid van toerisme hier. Het staat vol met ger- en toeristenkampen, na elke bocht van de slingerende (geasfalteerde) weg een nieuw kamp en dat vinden we wat jammer. Maar ons eigen kamp met maar liefst 20 gers lijkt uitgestorven...
We hebben de luxe van volpension, ontbijt, lunch en diner! We gaan de komende dagen vast wat wandelen en fietsen maar ook vooral lekker lezen en niets doen.
De verwachtingen voor het eten zijn niet al te hoog gespannen, we hebben immers wat ervaring, maar dit blijkt (na 1 lunch) onterecht. Een heerlijke kippensoep en daarna gehaktballen (op z'n Mongools) met rijst. Tijdens onze lunch kwamen trouwens wel heel veel auto's in de richting van ons kamp...
Het is gedaan met de rust, het is weekend en we worden omringd door Mongoolse gezinnen. Tja die gaan natuurlijk een weekendje naar de camping :-( Kinderen rennen schreeuwend om onze ger, jongelui lurken aan een fles 'Chinggis Khaan' Vodka en er zijn samenzweringen van verschillende families, moeten we dan toch oordoppen gaan gebruiken?
Onderweg vanuit Ulaan Baatar zijn we ook nog even langs het grote (40m hoge, zilveren) standbeeld van Chinggis Khaan gereden, de held van Mongolie, en langs 'Turtle Rock' een enorme rotspartij in de vorm van een schildpad. Lijkt verdomd goed! Dat was de sightseeing hier, nu dus vooral lekker niets.
Al snel werd Bram bij het toiletgebouw aangesproken door een dame (de ger is dan wel compleet ingericht maar het blijft een tent en dus gaat toiletteren en douchen net als op de camping) en even later stond ze voor onze ger waar wij op het trapje zaten. Haar Engels was zeker niet best maar uiteindelijk begrepen we dat ze jarig is en dat wij uitgenodigd zijn bij haar in de ger. Wij spraken af na ons (3-gangen) diner even langs te komen. Na het eten zijn we eerst even een klim gaan maken en daarna dus op zoek naar ger 21, 22 en 23, die hier niet bestaan (taalbarrière). Uit 1 van de gers kwamen wel 2 heel erg dronken mensen waggelen, juist feestgangers! De jarige Sula had ons ook gespot en trok ons mee naar binnen in de ger van haar gezin. Deze stond vol met eten en drinken en alles werd zo'n beetje voor onze neus geparkeerd. Het was erg grappig, we dronken vodka en proosten met ze mee, probeerden gesprekjes te voeren en dit alles werd door hen vastgelegd op camera. Rond 22 uur hielden we het voor gezien en gingen we naar onze eigen ger. We waren net tanden aan het poetsen toen er werd aangeklopt; Sula met haar man, dochter en zoon met cadeautjes voor ons! We waren toch wel 'friends' en ze wilden ons bedanken voor ons bezoekje.
Het is inmiddels zondag geworden, heerlijk geslapen en de zon schijnt, we trekken de wandelschoenen maar eens aan voor de stukje in de bergen hier! Toen we terugkwamen was de rust wedergekeerd op de camping, heerlijk zitten lezen de rest van de middag.
We hebben een huisdier! Het is inmiddels maandag 2 juli en ons nichtje Fem viert haar 2e verjaardag. We maakten een wandeling naar een luxer resort omdat we daar gebruik konden maken van internet. Op de weg terug liep een van de honden daar met ons mee. Steeds als er een auto langskwam, liet hij even zien dat hij toch echt sneller was dan de auto op dit soort wegen, maar daarna sloot hij zich weer bij ons aan...
Nu ligt hij heerlijk achter onze ger in de schaduw. Zodra wij in beweging komen, staat 'hond' al kwispelend naast ons en rent hij voor ons uit :-)
Dat wordt nog een moeilijk afscheid als we morgen weer terug gaan naar Ulaan Baatar. Tijdens een rondje over en om een berg werd Bram niet alleen vergezeld door 'hond', maar ook de twee honden van het resort gingen mee gekker moet het niet worden. ('Hond' mocht van ons niet binnenkomen in onze ger en voelde zich waarschijnlijk alleen gelaten door ons, hij heeft ons de laatste avond verlaten).
Mongolië zit erop!
We gaan weer treinen en verruilen Mongolië voor China :-) Wat dingen die ons opvielen in Mongolië en/of Ulaan Baatar
- Heel druk in de stad en direct buiten de stad de rust van het nomadenbestaan
- Verschil tussen arm en rijk heel duidelijk aanwezig
- Als het regent zijn de Mongolen blij, wij iets minder natuurlijk en niet in de laatste plaats omdat het water niet weg kan. Het riool (is dat er in Ulaan Baatar?) kan de hoeveelheid water niet aan en de straten en (als ze er al zijn) stoepen staan blank tot over je enkels, het verkeer wordt een nog grotere chaos!
- De straatverkopers spelen handig in op de weersomstandigheden. Als de zon schijnt, verkopen ze zonnebrillen. Regent het dan gaan de regenlaarzen en paraplu's als warme broodjes over de toonbank. Waar ze deze zo snel vandaan halen???
- In Ulaan Baatar stikt het van de karaokebars
- Wij kennen straattheater, mensen die zingen, muziek maken... Als je hier niets kunt maar wel geld wilt verdienen, neem je gewoon je weegschaal mee en dan kunnen mensen zich voor geld wegen op straat op een huis, tuin en keukenweegschaal :-)
Tot slot; we hebben ook nog een ziekenhuis bezocht in Ulaan Baatar. We hadden tijd, we hadden gehoord dat hier een zeer goed Koreaans ziekenhuis is en we wilden wel eens weten hoe het zou zijn om hier een echo te laten maken. Een uur later en bijna 13 euro armer stonden we weer buiten met goed nieuws, enkele foto's en een cd. Het gaat goed met onze kleine!
-
04 Juli 2012 - 15:58
IEM:
Stelletje mongolen daar hahaha. -
04 Juli 2012 - 17:46
Giselle:
Proficiat met de zwangerschap! Wat ontzettend leuk om deze reis met z'n drieetjes te maken.
Geniet ervan! Wij genieten van jullie mooie verhalen en foto's. -
04 Juli 2012 - 18:31
Hermien De Graaf:
Wat fijn dat jullie nu eens en beetje rust nemen, dat heeft een mens ook nodig en wat leuk dat jullie uigenodigd waren op een verjaardag en verder nog veel reisplezier en bedankt voor de mooie foto;s groetjes vanuit Nederland doei lieverds!! -
04 Juli 2012 - 20:06
Esther De Waard:
Leuk reisverslag, zorgt weer voor een glimlach op mijn gezicht. Ben eindelijk weer helemaal bij, want ik liep toch echt wel wat achter. We missen alleen de ingesacnde foto´s van de echo...maar fijn te horen dat het goed gaat met jullie spruit! Dikke zoen van ons vanuit de tuin@zonnig Apeldoorn! X -
05 Juli 2012 - 06:16
Paul Brinkhuis:
Gaaf Marleen en Bram,
Maken jullie je geen zorgen om volle baterijen tbv video en camera, dit lijkt mij nou altijd een probleem. Is er wel een stopcontact in de buurt en past je 'Euro stekker' wel zonder het stop contact te slopen?
Fijne vakantie, Paul -
05 Juli 2012 - 13:34
Dusty:
En we missen de uitslag van het straattheater m.m.v. Bram! -
05 Juli 2012 - 14:35
Bennie H:
hallo dan,
Gaaf om de verhalen te lezen, jullie maken nog eens wat mee.
Gefeliciteerd en nog veel reisplezier -
06 Juli 2012 - 14:32
Lian:
Leuk weer jullie verslag te lezen! Ik geniet van het reisgevoel dat jullie verhalen uitstralen.... en die weegschaal, die ken ik van Nepal op straat :-) -
07 Juli 2012 - 11:58
Jolandi:
Dag Marleen en Bram,
Wat een mooi verslag van jullie reis. Grappig zo'n camping met ingerichte tenten; een soort eurocamp in Mongolie. Ik schrijf deze reactie op onze laatste avond in Indonesie. We zitten in een mooi hotel in Makassar; boven de zee. Nog een laatste Indonesische maaltijd. Eerlijk gezegd verlang ik nu ook wel naar een bruine boterham met kaas! Van een leuk idee, van die echo. Was er nog een dokter bij die wat uitleg kon geven in het Engels?
Ik vind Indonesie prachtig, voel me hier erg veilig en de mensen zijn vriendelijk al willen ze wel steeds met je op de foto; alles op de mobiel. Weten jullie al waar je na China naar toe gaat? We zullen het wel lezen. Heel veel groeten vanuit Indonesie,
Jolandi
-
15 Juli 2012 - 20:49
Hans En Ans :
Wij sliepen in de coupé naast jullie in de trein tussen Jekaterinburg en Irkutsk. Bram had toen nog uitgerekend dat Nederland alleen maar met 2-0 van Portugal hoefden te winnen en dat dan alles goed zou komen...... Het liep anders.
Wij hebben in Mongolië ongeveer dezelfde dingen gedaan die jullie deden.
Goed dat de echo OK was! Wij hebben nog vaak aan jullie gedacht.
Wij zijn al weer een week thuis in een koud en nat vaderland.
Heel veel mooie belevenissen toegewenst! Groet uit Duivendrecht van Hans en Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
